زبانحال حضرت زینب سلام الله علیها هنگام وفات
شاعر : حسن لطفی
نوع شعر : مرثیه
وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
قالب شعر : ترکیب بند
در چـشـم های مـنـتـظرم نا نمانده است یک چـشـم هم بــرای تماشا نمانده است
از بسکه گریه کرده ام و خون گریستم اشکی برای دخـتـر زهـرا نـمانـده است
نزدیک ظـهـر و بستـر زینب در آفتاب جانی ولی در این تن تـنـها نمانده است
چـیزی برای آنکه فـشـارم به سیـنـه ام جز این لـبـاس کهـنـه خدایا نمانده است
غــارت زده منم که پس از غـارت دلم زلـفـی بـرای شـانـه زنـهـا نـمانده است
ای شـاه بی کـفـن، کـفـنـم کـن بــرادرم
با دست خـود به چـادر مـشـکـی مادرم
آه از خـیــام شـعـلـه ور و از شراره ها از خـنـده هـا،هـلـهـلـه هـا و اشـاره هــا
غارتگران پس از تو به ما همله ور شدند بـسـتـنـد پـیـش مـا هـمـۀ راه چــاره هـا
غـارت شدند جـوشن و پـیـرآهن و علم حـتـی زخـیـمـه هـا هـمـۀ گـاهـواره هـا
در دستـهـا نـبـود بـه جـز تـازیـانـه هــا بر پنجه هـا نبـود به جـز گـوشـواره ها
چیزی نـمـانده بود که معـجـر بخوانیش بر گیـسـوان شعـلـه ور از تکه پاره ها
از بس زدند بال و پر کودکان شکست
از بس زدند چوب تر خیزران شکست
|